"Bugüne kadar hiçbir ağacı sökmedim yerinden! Ve haşereler hariç hiçbir hayvana zarar vermedim isteyerek. Ne bir cana kıydım hayatım boyunca ne de bir ocağı söndürdüm" diye söylenirken Kemal, "Peki bu kadar kötülüğü kim yaptı? Ama Kim yıktı bu dünyayı?" sorularını soruyordu ister istemez.
Kalıplaşmış bir sözle başlamak gerekirse eğer söze; Globalleşen dünyada aslında herkes hayata 10-0 yenik başlıyor demek geliyor insanın içinden! Herşeyin paraya ve çıkarlara dayandığı hayatların yüzdüğü günümüz dünyası her geçen daha da kirlenirken, daha da öteleniyor iyiler!
İyi insanlar yok sayılırken, yıkılan ve dökülen onca molozun altında kalanlar nefes alamıyor. Nefes alamadıkça da, düşünme ve görme yetenekleri daha da köreliyor.
Bunca yıkımın onca savaşın bir sürü üzgün insanın yükü ile dönen dünyanın hiç mi şansı yok acaba? Nerede ağlayan bir çocuk görse yüreği burkulan insanoğlunun geleceğini oylarken, onca hata yapması, iyileri değil de güçlüyü tercih etmesi sizce de ironik değil mi?
Hani filmlerde dünyayı kurtarmaya giden kahramanlara kandığımız kadar kanmasaydık eğer...
Hepimiz yaşarken hayatlarımızı, düşlediğimiz hayallerimizden bir o kadar uzaklaşıyoruz.