Ekonomi programlarında ve köşe yazarlarının sütunlarında faiz, döviz ve enflasyondaki yükselişe çareler aranıyor.
Gerçek çözüm olan Milli Ekonomi Modeli’nden bahseden ise halen yok. Kapitalizmin çarkları arasında ezilen Türkiye'nin ekonomisini kurtarma formülleri arayan siyasilerimiz veya yazarlarımız, eğer samimi iseler lütfen derhal Milli Ekonomi Modeli’ni konuşmaya, uygulamaya başlamalılar.
Gelin şimdi kapitalizmle bu işin içinden çıkılamayacağını izah edelim. Türkiye’de, enflasyonun maliyetten kaynaklandığını belki on yıldır anlatıyoruz. Hammadde giderleri, sigorta primleri, vergiler, kredi faizlerindeki artış, işçi ücretleri, kiralar, enerji giderleri bu enflasyona sebeptir. Maliyet enflasyonunun sebebi, aynı zamanda hammadde artışlarının yanı sıra, faiz oranları veya kamunun bütçe açıklarını maliyetli para ile kapatma yoluna gitmesidir de.
Dünyada üretim ve ticaret hacminin çok üstünde bir para, faiz geliri elde etmek üzere piyasalarda dolaşımda bulunuyor. Türkiye gibi ülkeler, üretim ve yatırım için gerekli kaynağı faizle borç alarak karşılıyorlar. Sermaye gruplarından faizle para alan ülkeler, zaman içerisinde önce aldıkları parayı ödemek, sonra da aldıkları paranın faizini ödemek için tekrar borç almak zorunda kalıyorlar.
Üretici, pazarlamacı veya devlet, faizle aldığı paranın maliyetini ürettiği ürüne ya da hizmete yansıtmak zorundadır. Yani faiz oranları arttıkça fiyatlar genel düzeyi de maliyetlerden dolayı artacaktır. Bu izah yalnızca bendenize ait Milli Ekonomi Modeli’nde yapılmıştır. Kapitalist anlayışa göre, artan faiz oranlarının tüketimi dolayısı ile fiyatlar genel seviyesini aşağıya çekmesi gerekirdi. Gibson Paradoksu olarak adlandırılan bu durumda, birçok ülkede faiz oranları arttıkça fiyatlar genel seviyesi de artmıştır. Gerekçesini yalnızca bizim izah ettiğimiz gibi, paranın maliyetli hale getirilmesi üretilen mamullerin maliyetlerini dolayısıyla fiyatları yukarı çekmektedir. Döviz artışı karşısında dövizle borçlanan devletin tek çıkış yolu, vergileri ve zamları arttırarak borcu ödemeye çalışma gayretidir. Ülkemiz zaten bu halde… İşin bir de doların dünya hâkimiyetini sürdürme cephesi var. ABD, dünya genelinde dolara bağlı tahvillerin getirisini arttırarak ülkelerin dolardan çıkmasını engellemeye çalışıyor. Yani sadece Milli Ekonomi Modeli’nde bulunan “milli paralarla ticaret” kuralını uygulayan BRICS ülkeleri (Brezilya, Rusya, Hindistan, Çin ve Güney Afrika) dünya ekonomisinde doların hâkimiyetini sarsmaktadır. Dolar tahvillerinde faiz artışı ile Amerika bunun önüne geçmeye çalışmakta… ABD’nin faiz artırımına gitmesi, Türkiye’nin de faizi arttırmasının gerekçesidir. Eğer Türkiye faizleri arttırmazsa dolar yatırımcısı ABD tahviline yönelir ve ihtiyaç olan sıcak para ülkemize gelmez, kaçar. İşte bu sebeple, Sayın Erdoğan’ın “ben faizleri arttırmayın dedim, arttırdılar” demesinin bir anlamı yok esasen. Siz bu hassas dengelere bir de, taşıyabileceğinin üzerinde iç ve dış borcu ile güven vermeyen bir ülke tablosunu da eklerseniz, Türkiye’nin bugün hard currency, yani kredi ile para bulması nerede ise imkânsızdır.
Türkiye köşeye sıkışmış durumda… Kapitalist düzen derhal terk edilmelidir. Ülkemizin kapitalist düzenin en büyük aldatmacalarından olan hard currency denilen krediler ile dövizle borçlanarak piyasalara para bulmaya uğraşmasına gerek yoktur. Yatırım ve üretim yerli, milli para ile ve öz kaynaklar ile sağlanabilir. Merkez Bankası’na para basma hakkını tekrar kazandırarak senyorajın devreye konması ile Gayri Safi Milli Hasıla’nın (GSMH) karşılığında paranın basılması, yani milli para düzenine geçilmesi; ithalat ve ihracatta sabit kur sisteminin uygulanmaya başlaması acilen gerekiyor. Bunların ayrıntıları bugün dünyanın üç büyük ekonomi tezinden biri olarak kabul edilen ve 4 milyar insanın yaşadığı BRICS ülkelerinde uygulanan Milli Ekonomi Modeli’nde vardır. İşiten kulağa, gören göze…