İslam inancı ve Hazreti Peygambere (s.a.v.) olan bağlılık noktasında, Yezid de diğer Emevîlerle aynı çizgide idi. Babası Muaviye'den farklı olarak Yezid, kimseden çekinmeden İslam'dan uzak yaşantısını ve itikadını aleni bir şekilde sürdürmüştür.
"Yezid, Hz. Peygamber (s.a.v.) ve O'nun davetine düşmanca tavrı ile tanınan Emevî hanedanına mensup bir kimsedir."
647 yılında Şam'da doğmuştur. O dönemde Hz. Osman halifedir. Babası Muaviye ise Suriye Valisi idi.
Yezid'in annesi, Yâkubî mezhebine bağlı hıristiyan bir kabile olan Kelb kabilesindendir. Meysun isimli bu kadın, çöl yaşantısını Muaviye ile evlendikten sonra dahi bırakamamıştır.
Yezid gençlik yıllarını çölde geçirmiştir. Muaviye'nin, Meysun ve Yezid'i çöle göndermesi ile ilgili çeşitli rivayetler vardır…
Emevî halifeleri arasında çöl eğitimi alması için çöle gönderilen ilk kişi Yezid'dir. Hıristiyan olan Ahtal ve Mansur b. Sercun'un torunu Yuhanna ed-Dimeşkî ile arkadaş olması nedeniyle bazı tarihçiler Yezid'in çölde hıristiyan kültürü ile yetiştiğini ifade etmektedirler.
Sarhoş bir hâlde iken namaz kıldıracak kadar içkiye müptela olan Yezid bu alışkanlığını da çölde geçirdiği günlerde kazanmıştır.
Yezid'in etine dolgun, iri yarı, vücudu çok kıllı ve çopur yüzlü olduğu kaynaklarda yazmaktadır.
Yezid'in ahlakı nasıldı?
Yaşayış tarzı ile ilgili olarak Mesudî'nin "Müruc'uz-Zeheb" adlı eserinden şu bilgileri aktaralım:
"Yezid'in sireti (tavır ve hareketleri) firavunluk siretiydi. Hatta Firavun yönetimde ondan daha adil idi.
Onun saltanatı, İslam için büyük bir utanç kaynağı oldu. Şarap içmesi, Hazreti Peygamberin (s.a.v.) oğlunu şehit etmesi, Hazreti Peygamberin (s.a.v.) vasisine (Hz. Ali) lanet okuması, Kâbe'yi yakıp tahrip etmesi ve çok kan dökmesi, özellikle Medine halkını katliama tâbi tutması, sayısız fısk ve fücurları gibi birçok iğrenç amelleri onun bağışlanmayacağını göstermektedir.
Muaviye'nin şaraba olan düşkünlüğü, yakın çevresinde Muaviye'nin onu yerine veliaht tayin etmesine de engel olarak görülmüştür.
Yezid'in hac emirliği yaptığı dönemde kutsal topraklarda çekinmeden içki âlemi yaptığı ile ilgili rivayetler de vardır…
Onun zamanında Mekke ve Medine'de açıktan müzik çalınmaya, çeşitli eğlenceler düzenlenmeye başladı ve insanlar herkesin gözü önünde şarap içer oldular."
Maymun ve köpeklere merakı
"Yezid'in birçok maymunu vardı. Onlara ipekten elbiseler giydirir, boyunlarına altın gerdanlıklar takar, sonra atlara bindirirdi. Yine boyunlarına gerdanlık takılı bir çok köpeği vardı. Onları kendi eliyle yıkayıp, altın kaplarda su verirdi. Onların artığını kendisi içerdi. Çok alkollü içki içtiğinden daima sarhoş idi."
Ebu'l Kays adını verdiği bir maymuna özellikle çok düşkündü.
"Bir gün maymununu yarıştırdı. Rüzgar onu düşürdü ve öldü. Yezid bundan dolayı çok üzüldü. Maymununun kefenlenmesini ve defnedilmesini emretti. Şamlılardan da başına gelen bu felaketten dolayı kendisine taziyede bulunmalarını istedi. Maymunu için bir ağıt da yakmıştır…
Yezid, aile efradı ve erkekler ile ilişkiye giren bir kişi idi
"Hicret'in 62. yılında Medine halkından bir grup Şam'a gittiler. Yezid'in kötü amellerini ve küfür dolu hareketlerini görünce Medine'ye dönüp, biatlerini bozup açıkça ona lanet ettiler.
Yezid'in Medine'deki valisi Osman b. Muhammed b. Ebi Süfyan'ı da şehirden dışarı çıkardılar. Abdullah b. Hanzale (Uhud savaşında cenazesini meleklerin yıkadığı zat) şöyle dedi:
"Ey insanlar! Biz eğer Şam'dan gelip Yezid'e karşı ayaklandıysak, bunun sebebi onun dinsiz olduğu, anneleri, kızları ve bacılarıyla cinsel ilişkide bulunduğu, şarap içtiği, namaz kılmadığı ve Peygamberin (s.a.v.) evlatlarını öldürdüğü içindir."
"İşret arkadaşlarının başında Ahtal adlı utanmaz bir hıristiyan şair gelirdi. Birlikte şarap içer ve müzik dinlerlerdi. Bir sefere çıkmak istediği zaman onu da beraberinde götürürdü. Ahtal, izinsiz yanına girebiliyordu. Bu şairin üzerinde hâlis ipekten bir cüppe ve boynunda altın bir zincir vardı. Sakallarından şarap damlardı."
Çeşitli eserlerde tembel ve ihmalkâr olduğu, ilim ve adalet ehli olmadığı, fısk ve fücur sahibi olduğu, namazı terk edip ipekli elbiseler giydiği ifade ediliyordu.
Yezid'in şiirleri
Yezid'in küfür ve sapıklık içinde olduğu ile ilgili kendi şiirlerinin okunması yeterlidir.
Aşağıdaki şiiri, İmam Hüseyin (a.s.)'ın mübarek dudaklarına ve dişlerine elindeki çubuk ile vururken söylemiştir:
"Keşke Bedir Savaşı'nda ölen kabilemin yaşlıları, Hazrec kabilesinin (Uhud Savaşı'nda) inlemelerini görselerdi.
Görselerdi mutlu olup derlerdi ki; eline sağlık ey Yezid
Bedir'de ölenlerimize karşı, biz de (bugün) onların büyüklerini öldürerek ödeştik
Ben-i Hâşim saltanatla oyun oynadı
Ne gökten bir haber gelmiş ne de bir vahiy nâzil olmuş
Ben-i Ahmed'den (Peygamberin evlatlarından) intikam alamasam, ben Handef ailesinden değilim.
Biz kanımızın karşılığını, Ali'nin yiğit ve kahraman oğlunu öldürmekle aldık." …
Yezid nasıl ölmüştür?
Yezid, oruç tutsa, içki ile oruç açacak kadar içkiye düşkün biriydi. Yezid, Huvvarin nahiyesinde yine sarhoş olarak avlandığı sırada yaban eşeğinin üzerindeki maymununun üzerine binmiş, yaban eşeği tepilip koşturulunca düşmüş, boynu kırılmış, karnı yarılmış ve ölmüştür.
Tarihler 683 yılını gösteriyordu. Hicri 64. yılın 14 Rebiülevvel ayına denk gelen gündü.
Sadece 3 yıl saltanat makamını işgal etmiştir." (Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Hüseyin eserinden)
(Kilis Postası Haber Merkezi)
"Yezid, Hz. Peygamber (s.a.v.) ve O'nun davetine düşmanca tavrı ile tanınan Emevî hanedanına mensup bir kimsedir."
647 yılında Şam'da doğmuştur. O dönemde Hz. Osman halifedir. Babası Muaviye ise Suriye Valisi idi.
Yezid'in annesi, Yâkubî mezhebine bağlı hıristiyan bir kabile olan Kelb kabilesindendir. Meysun isimli bu kadın, çöl yaşantısını Muaviye ile evlendikten sonra dahi bırakamamıştır.
Yezid gençlik yıllarını çölde geçirmiştir. Muaviye'nin, Meysun ve Yezid'i çöle göndermesi ile ilgili çeşitli rivayetler vardır…
Emevî halifeleri arasında çöl eğitimi alması için çöle gönderilen ilk kişi Yezid'dir. Hıristiyan olan Ahtal ve Mansur b. Sercun'un torunu Yuhanna ed-Dimeşkî ile arkadaş olması nedeniyle bazı tarihçiler Yezid'in çölde hıristiyan kültürü ile yetiştiğini ifade etmektedirler.
Sarhoş bir hâlde iken namaz kıldıracak kadar içkiye müptela olan Yezid bu alışkanlığını da çölde geçirdiği günlerde kazanmıştır.
Yezid'in etine dolgun, iri yarı, vücudu çok kıllı ve çopur yüzlü olduğu kaynaklarda yazmaktadır.
Yezid'in ahlakı nasıldı?
Yaşayış tarzı ile ilgili olarak Mesudî'nin "Müruc'uz-Zeheb" adlı eserinden şu bilgileri aktaralım:
"Yezid'in sireti (tavır ve hareketleri) firavunluk siretiydi. Hatta Firavun yönetimde ondan daha adil idi.
Onun saltanatı, İslam için büyük bir utanç kaynağı oldu. Şarap içmesi, Hazreti Peygamberin (s.a.v.) oğlunu şehit etmesi, Hazreti Peygamberin (s.a.v.) vasisine (Hz. Ali) lanet okuması, Kâbe'yi yakıp tahrip etmesi ve çok kan dökmesi, özellikle Medine halkını katliama tâbi tutması, sayısız fısk ve fücurları gibi birçok iğrenç amelleri onun bağışlanmayacağını göstermektedir.
Muaviye'nin şaraba olan düşkünlüğü, yakın çevresinde Muaviye'nin onu yerine veliaht tayin etmesine de engel olarak görülmüştür.
Yezid'in hac emirliği yaptığı dönemde kutsal topraklarda çekinmeden içki âlemi yaptığı ile ilgili rivayetler de vardır…
Onun zamanında Mekke ve Medine'de açıktan müzik çalınmaya, çeşitli eğlenceler düzenlenmeye başladı ve insanlar herkesin gözü önünde şarap içer oldular."
Maymun ve köpeklere merakı
"Yezid'in birçok maymunu vardı. Onlara ipekten elbiseler giydirir, boyunlarına altın gerdanlıklar takar, sonra atlara bindirirdi. Yine boyunlarına gerdanlık takılı bir çok köpeği vardı. Onları kendi eliyle yıkayıp, altın kaplarda su verirdi. Onların artığını kendisi içerdi. Çok alkollü içki içtiğinden daima sarhoş idi."
Ebu'l Kays adını verdiği bir maymuna özellikle çok düşkündü.
"Bir gün maymununu yarıştırdı. Rüzgar onu düşürdü ve öldü. Yezid bundan dolayı çok üzüldü. Maymununun kefenlenmesini ve defnedilmesini emretti. Şamlılardan da başına gelen bu felaketten dolayı kendisine taziyede bulunmalarını istedi. Maymunu için bir ağıt da yakmıştır…
Yezid, aile efradı ve erkekler ile ilişkiye giren bir kişi idi
"Hicret'in 62. yılında Medine halkından bir grup Şam'a gittiler. Yezid'in kötü amellerini ve küfür dolu hareketlerini görünce Medine'ye dönüp, biatlerini bozup açıkça ona lanet ettiler.
Yezid'in Medine'deki valisi Osman b. Muhammed b. Ebi Süfyan'ı da şehirden dışarı çıkardılar. Abdullah b. Hanzale (Uhud savaşında cenazesini meleklerin yıkadığı zat) şöyle dedi:
"Ey insanlar! Biz eğer Şam'dan gelip Yezid'e karşı ayaklandıysak, bunun sebebi onun dinsiz olduğu, anneleri, kızları ve bacılarıyla cinsel ilişkide bulunduğu, şarap içtiği, namaz kılmadığı ve Peygamberin (s.a.v.) evlatlarını öldürdüğü içindir."
"İşret arkadaşlarının başında Ahtal adlı utanmaz bir hıristiyan şair gelirdi. Birlikte şarap içer ve müzik dinlerlerdi. Bir sefere çıkmak istediği zaman onu da beraberinde götürürdü. Ahtal, izinsiz yanına girebiliyordu. Bu şairin üzerinde hâlis ipekten bir cüppe ve boynunda altın bir zincir vardı. Sakallarından şarap damlardı."
Çeşitli eserlerde tembel ve ihmalkâr olduğu, ilim ve adalet ehli olmadığı, fısk ve fücur sahibi olduğu, namazı terk edip ipekli elbiseler giydiği ifade ediliyordu.
Yezid'in şiirleri
Yezid'in küfür ve sapıklık içinde olduğu ile ilgili kendi şiirlerinin okunması yeterlidir.
Aşağıdaki şiiri, İmam Hüseyin (a.s.)'ın mübarek dudaklarına ve dişlerine elindeki çubuk ile vururken söylemiştir:
"Keşke Bedir Savaşı'nda ölen kabilemin yaşlıları, Hazrec kabilesinin (Uhud Savaşı'nda) inlemelerini görselerdi.
Görselerdi mutlu olup derlerdi ki; eline sağlık ey Yezid
Bedir'de ölenlerimize karşı, biz de (bugün) onların büyüklerini öldürerek ödeştik
Ben-i Hâşim saltanatla oyun oynadı
Ne gökten bir haber gelmiş ne de bir vahiy nâzil olmuş
Ben-i Ahmed'den (Peygamberin evlatlarından) intikam alamasam, ben Handef ailesinden değilim.
Biz kanımızın karşılığını, Ali'nin yiğit ve kahraman oğlunu öldürmekle aldık." …
Yezid nasıl ölmüştür?
Yezid, oruç tutsa, içki ile oruç açacak kadar içkiye düşkün biriydi. Yezid, Huvvarin nahiyesinde yine sarhoş olarak avlandığı sırada yaban eşeğinin üzerindeki maymununun üzerine binmiş, yaban eşeği tepilip koşturulunca düşmüş, boynu kırılmış, karnı yarılmış ve ölmüştür.
Tarihler 683 yılını gösteriyordu. Hicri 64. yılın 14 Rebiülevvel ayına denk gelen gündü.
Sadece 3 yıl saltanat makamını işgal etmiştir." (Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Hüseyin eserinden)
(Kilis Postası Haber Merkezi)
