Toprağa ve çevreye duyarsız bir toplum haline dönüştüğümüz şu günlerde bu günün önemini ancak bir kaç kelimeyle dile getirebiliyoruz.Bu gününün anısına bir şiirle katkı sağlayan Sayın yazarımız Uğur Kepekçi'nin şiirini paylaşıyoruz.
Toprak!
Evrenin en cömert anasıdır.
Üstüne düşenin kucağıdır.
Soğukta tohumların sığınağıdır.
Sımsıcak kucağı onların barınağıdır.
İşte böyle cömerttir
Toprak!
İster sev, okşa, çapala...
İstersen sırt dön, uzak dur ona
Ne yaparsan yap, kızmaz sana
O hep şefkatle verir, çünkü Ana!
İşte böyle cömerttir.
Toprak!
Düşünsene özümüz bile toprak.
Atarsın tohumu,
Açar hemen yaprak yaprak.
Hele dön de bir bak.
Sana neler sunmuş toprak.
İşte böyle cömerttir.
Toprak!
Ya İlahi!
Topraktaki kudret sendendir.
Görmememiz, gizlenmendendir.
Toprak senin sofran,
Sofranın sahibi sensin.
Sırların tohumu,
Tohumların sırrı sensin.
İşte böyle cömerttir.
Toprak!
Biliyoruz bu hayat bitecek.
Tenimiz yerde kokacak, çürüyecek.
Görseler o halimizi, herkes tiksinecek.
Şefkat kucağında bizi sensin gizleyecek.
İşte böyle cömerttir.
Toprak!