Son makalemizde kuşaklar arasındaki ortak faydayı anlatmıştık. Bu makaleden sonra birçok geri bildirim aldık. Bazı okuyucular özellikle Hz. Mevlana hikâyesindeki "Türk, Rum ve Arap’ın kavgasından engûr ve inep şüphelerinden başka bir şey çıkmaz. Bu ikilik, manevi dilleri bilen bir Süleyman gelmedikçe kalkmaz" sözünü daha sarih açıklamamızı istediler.
İnsanoğlunun doğuştan getirdiği hakları vardır. Can emniyeti, mal emniyeti, din, vicdan, namus emniyeti ve seyahat özgürlüğü bunların başında gelir. Her insan saydığımız bu hakları doya doya yaşamak ister. Bu ihtiyaçları elde etmek için mücadele de eder.
Hikayede farklı dil konuşan dört kişi ellerindeki parayla alışveriş yapmak ister, fakat sözde her birinin farklı bir isteği vardır. Engûr, inep, üzüm veya istafil alma konusunda aralarında tartışma çıkar. Ortak dili bilen bir bilirkişi sorunu çözer. Aslında her biri kendi dilinde üzüm almak istemektedir. Üzüm alınarak Engûr, inep, üzüm ve istafil alınmış olur. Böylece herkesin ihtiyacı karşılanır kişiler rahatlamış, ortam da sakinleşmiş olur.
Bu kıssadan alınacak diğer bir hisse empati gerçeğidir. Karşımızdakini anlamaya çalışmak sorunların çözümü için kapılar açacaktır. Hangi kuşak olursa olsun temelde herkesin aynı özü aradığını çok iyi bilmemiz gerekir. Ancak adlandırma, ihtiyaç sıralaması çevresel faktörler tarafından değişmiş olabilir.
Her doğan İslam fıtratı üzere doğar. Sonra anne babası onu Yahudi yahut Hıristiyan veya Mecûsî yapar…” Hadisi Şerifi bu konuda ufuk açıcıdır. Çevresel faktörler son derece önemlidir. Aile, kurumlar ve devletin üzerine düşen, fıtrattan gelen ihtiyaçları doğal olarak karşılamaktır. Bu şuna benzer; insanoğlunun su ihtiyacı var. Bu ihtiyacını temiz su ile de sağlayabilir veya sağlıklı olmayan içinde ağır metaller ve mikroorganizma olan su ile de karşılayabilir. Sağlıksız su içenler, su ihtiyaçlarını da karşılamış olsalar bile sağlıklarını kaybedeceklerdir. Bu maddi olduğu gibi manevi sahada da böyledir.
Hikâyede "Bu ikilik, manevi dilleri bilen bir
Süleyman gelmedikçe kalkmaz" sözüyle hal ehline işaret vardır. O kişi
manevi dilleri bilen bir lider olacak. İşte o kişi sorunları da görür,
çözümlerini bilir ve uygular. O kutlu şahsiyet çağımızda Prof. Dr. Haydar Baş
hocamızdır. Genç yaşlı, kadın erkek dünyanın neresinde yaşarsa yaşasın onların
sorunlarını Ogördü, O çözdü. İnsanlar ve devletler Engûr, inep, üzüm ve
istafil'in kavgasını yapadursunlar, bazıları bu kavgadan rant elde ede
dursunlar, Haydar hoca birliğin merkeziydi. Her yaş grubuyla çok iyi iletişim
kurmuştu. Gönüllerine dokunduğu insanlar etrafında pervane olurlardı.
İşte ikiliğin kalkmasının yolu budur. Yeni Mesaj yazarı Dr. Ali Bestami Kepekçi’nin bu konudaki tasvirini paylaşmak isterim. -Haydar Hoca, her yaş grubu ile barışıktı. Çocukla çocuk olmayı, büyükle büyük olmayı başarmak diye bir tabir vardır ya, sanki bu laf Haydar Hoca için söylenmişti. Onu 7’den 77’e herkes seviyordu. Her yaş grubunda sevilmek kolay değildir. Bu gönül zenginliği, bilgi zenginliği, feraset, basiret gerektirir. Onun hayatında X,Y,Z ya da İ kuşağı yoktu, insan vardı insan. Ne derdi hep: “ İnsan gönüldür gönül.”-
Birlik beraberlik mi istiyoruz, buyurun samimiyet testine.
YORUMLAR