Kilis'im

Çocukken evcilik oynardık hani;

Küçücük evler yapardık

Yan yana dizerdik ya;

Sanki benim için oyuncak

Şehir kurmuşlar

Adını da Kilis koymuşlar.

Camiler, hamamlar, kasteller

Kabaltları, dehlizler

Hele o eski otantik Kilis evleri

Oval kapılar tağalar

Damlar, süllümler, tabakalar

Matmaklar, mahmiller

Havuşlar, duvarda sarmaşıklar

Havuzlar, kuyular, tulumbalar

Okşayasım gelir, içimi gıdıklar!

Bir kız çocuğunun oyuncak evini sevdiği gibi...

Sokaklarda tanıdık bir yüze rastlarsam hele birde evine davet ederse

Değmeyin keyfime!

Önce hal hatır sorulur,

Sonra Halil İbrahim sofrası kurulur,

Allah ne verdiyse

Kölük aşı, öcce

Şıhılmahşe, miceddere

Ekşili yahni, yoğurtlu köfte,

Oruk, ayşe mıncık salata

Babam öyle diyordu

Sulu salataya.

Bazen de peynir, ekmek, çay,

Yaşanmışlıkları katık ederim.

Ev sahibi anlatır

Ben dinlerim.

Ben anlatırım

Ev sahibi dinler.

Açık yüreklilikle,

Coşkuyla,

Yaşadıklarımız örtüşür

Duygularımız sel olur taşar!

Akar, akar, akar

Gözlerimden,

Yüreğimden kabuk tutmuş yaralarım çözülür,

Yumuşacık olurum,

Yeniden doğmuş gibi ...

 Güner ÖZBALCI